BEDEHUS OG BASAR

Vikebygd Bedehus
God gammaldags basar 
(7.10.11)  Fredags kvelden var det invitert til basar på bedehuset. Slik foreiningar og bedehus har drive med i fleire generasjonar.  Kvinner som samlast jamleg til foreiningsmøte. Strikkar, syr, deler eit bibelord og nytt frå misjonen, -og sjølvsagt med kaffi og mat til drøsen.  Når dei har fått nok gevinstar så er tida inne basar med loddsal og årar.  Gevinstane heng på snorer langs veggene eller ligg på eit bord framme. Rundt borda i salen set unge og gamle. Ja, for det meste ei blanding av oldeforeldre og oldeborn. Nokre besteforeldre, men heller få av dei midt på treet, dei vaksne i foreldregenerasjonen. Litt over 40 er dei til saman denne kvelden som regn og vind piskar mot vindaugo i bedehuset.

I kveld var det Normisjon som pengene skulle gå til. Predikanten, Modgunn Brynjelsen, fortalde frå misjonsarbeidet før ho tok fram bibelen og delte ordet.  Fortalde om han som såg fuglane under himmelen og liljene på marka.  Han som såg menneska og møtte dei i deira daglege situasjon.  Etter andakten kom maten på bordet.  Skive med egg og sild er standard på basar.  Rundstykke med ost og skinke høyrer også med, før fata med påsmurde lappar, kringle og sjokoladekake går rundt.

Martha Tveit entrar talarstolen og rettar på mikrofonen.  "Nå blir det eitt åresal," seier ho.  "10 kroner åra." Drøsen går ennå over kaffikoppen, så den eine og andre av dei eldre må spørja: "Kva sa ho?"  Men så kjem åreseljarane.  Store og små sørgjer for å få kjøpt seg denne trepinnen som vi hugsar frå helseundersøkingane på barneskulen.  Då doktoren bad oss gapa opp og seia AAAA. 

Men her var det ingen som skulle gapa høgare enn dei alt gjorde.  På trepinnane, eller årane som dei kallast, står 5 tal nedover.  I basaren sin barndom såg årane ut som verkelege årar og så var det å trekkja lappar med tal frå ei vaskebøtte.  Men det var før.  Nå tar Jens fram PC'en sin og startar opp.  Trykkjer på ein knapp og eitt tal kjem fram på skjermen.  "Ett tusen sekshundre og sytti to." Jo, det er ein som har rett nummer.  Ein etter ein av gevinstane finn nye eigarar.  Men ikkje alle er til stades.  "Den kan eg ta," ropar då ein eller annan.  Så har dei ærend til å vitja naboen i helga.  Det er populært det.  Rett før klokka ni er det slutt på alle gevinstane.  Det er trekt både på årane og i loddbøkene.  Flokken reiser seg, bed Fadervår i kor, og takkar for laget.  Det er tid for nokre til å gå heim og for andre til å rydda.

Ein tradisjonell basar er over og misjonen får pengar til sitt gode arbeid.  Basar har noko særskilt med seg.  Det er kjekt å koma - og det synes borna og.