Til fjells søndag 26. august
Flotte og godt merka turstigar i Vikefjella
(1.9.12 SteinarS)  Det var den siste av dei seks Nutakassane som stod for tur den søndagen. Eg kjenner at kondisen ikkje er som før, men det er greitt å ha konkrete mål for turen.  Lett er det og når turstigane er godt merka og opptrakka, sjølv om det er bratt ein og annan kneik. 

Langs vegen er det sett opp skilt på stader som dei gamle kjende, men som nyare generasjonar ikkje har same forhold til. Ein av desse er Ytre Halvarshauglibekken.  Det er ei bru over denne bekken, og mange stein på botnen.  Tankane kjem på at ein av dei største steinane her ved brua sikkert også har eit namn.  Kanskje det er: Ytre Halvarshauglibekkbruasteinen.  Spørst likevel om den ville få plass i Guinness rekordbok.

Løftar eg augo så ser eg Trodlafjell kneisa høgt og bratt over tretoppane.  Ein kan lett bli lurt. Det ser ikkje så høgt ut herfrå.  Men etter kvart som ein klatrar oppover, så går det litt innover og endå meir opp.  Det eg ikkje såg nedanfrå. 

Det tar si tid før eg endeleg er oppe.  Det er fotefar etter grove fjellsko solar på stigen.  Vel framme må eg sjekka i boka - og få mistanken stadfesta. Jo, det er Roald Årvik sine fotefar.  Han har vore der før meg.  Må berre bla litt i boka og telja.  Eg har nok ikkje tjangs på nutastaven ser eg.  Det er mange namn, og særleg nokre som går igjen, ofte.  Datoen står der og.  Får vera glad for at eg nådde alle seks i år. 

Utsikt frå Trodlafjell mot Vikevika

Frå Trodlafjell er det fantastisk flott utsikt mot bygda, fjorden og Vikevika. Må sikra meg minna på kameraet.  Det blir mange bilete i året.  Dei fleste ligg trygt lagra på harddisken, eller skal vi seia: Harddiskane.  Prøver å lagra på minst tre ulike harddiskar.  Det einaste som er sikkert med datautstyr, er at det sviktar ein dag.  Levetida på ein harddisk er sjeldan over 5 år.  Då er det slutt, og kostar ei formue å få minna fram att.  Ved heile tida å sikra at bileta ligg på minst tre ulike lagringsmedium, er ein av to ulike måtar å sikra dei for framtida.  Den andre er det gode fotoalbumet.  Det verkar sjølv om straumen går, og virus har eg ikkje høyrt om der.  Berre om mått.  Den kjende litle krabaten på 2-3 mm som eigentleg heiter Stripet Borebille.  Den likar og fotoalbum, om dei ikkje vert trygt lagra.

Den gamle brua ved Djupava  (Va = ein stad dei vada, eller vassa over elva)

Så må eg heimover igjen.  Det går raskare nedover enn opp.  Treng ikkje så mange pustepausar då. Men det tok si tid i år.  Må visst gå oftare.

Til fjells søndag 26. august
Det kokar i Longavatnet
(1.9.12 SteinarS)  Det var med stor undring eg vart ståande å sjå utover Longavatnet då eg hadde passert stemmen.  Det koka.  Som ein geysir pressa store luftmengder seg opp frå vatnet 4-5 meter ut frå land.  Nett der vassleidningen ålar seg opp frå vatnet og ned mot bygda. Eg vart ståande lenge å sjå på dette.  Gir det seg ikkje snart?  Nei det heldt fram med like stor kraft og med korte pausar. Kunne det vera noko gale med vassleidningen? Men den syg jo inn, og skal ikkje blesa ut.

Eg fekk forklaringa av leiaren i Vikebygd Vassverk, Ola Harald Alne, etter at han hadde undersøkt dette nærare med andre.  Jo, det er lagt ei ny vassleidning frå Trodlavatn og Trodlabekken, som skal gje meir vatn inn i Langavatnet.  Dette for at det skal bli meir avrenning frå stemmen og ned til produksjon av elektrisitet i kraftstasjonen. Nå er det vel slik at dette vatnet like vel ville ha funne vegen gjennom bekken og ut i same elva, men det går i alle fall via drikkevatnet nå. Denne leidningen syg også inn luft, og det var det som spruta opp der like ved stranda.   

Elektriske luker til demninga i Vassverket.
Det er elles planar om å setja inn automatiske luker i demningen. Med kraft frå solpanel skal ein el.motor kunna opna og lukka lukene, og slik regulera vatnet i elva ned mot kraftstasjonen si demning.  Er det  nok vatn for kraftstasjonen kan ein slik magasinera opp vatn i Langavatnet. 

Mykje humus i Langavatnet.
Då demninga vart laga og vatnet demd opp, vart ikkje vegetasjon eller jord fjerna langs vatnet.  Dermed er det jamt tilsig av humus til Langavatnet, som er mørkt og brunt på farge. Leiar i Vassverket fortel at rensestasjonen fungerer svært godt og sikrar at det er reint vatn som kjem fram til forbrukarane.  - Men rensemembranane må vaskast ofte, fortel Ole Harald.  - Dette går automatisk og skjer omlag kvar halve time.  Fleire kundar kan stadfeste at det er reint og godt vatn som kjem fram til forbrukarane, og det vart vesentleg forskjell då dette renseverket vart bygd.
 

Samarbeid mellom Vassverket og Vik Kraft
Regulerer vannstanden i Langavatnet
(4.9.12 SS) Etter at vi skreiv at det "kokar i Langavatnet" har Per Vik kome med denne forklaringa:

-Dette har ingen ting med vannledningen til Vikebygd Vassverk å gjøre. Den ledningen er nedgravet, og har inntaket på 6-8 meters dyp langt inne i vannet. Ledningen det "koker" av er en ledning Peconor anla for snarere å kunne fylle Langavatnet. Ledningen har sitt utspring i Indre Halvardshaugbekken der det er støpt en liten inntaksdam.

Ledningen var i en periode ute av drift, men er nå tatt i bruk igjen, sier Per Vik.
-Vik Kraft har rett til å kunne regulere vannstanden i Langavatnet, og det er da en fordel for alle parter, -også for Vikebygd Vassverk- at vann-standen kan heves forholdsvis snart, på den måten sikrer vi at det kommer nok vann i magasinet.

Reguleringen er ellers en stor fordel for vassdraget da en på denne måten kan dempe de største flommene i både Bjoraelva (Plassaelva) og Vikeelva.

Tilførsel av vann fra bekken fra Trollavatnet har ingen ting med kvaliteten på drikkevannet å gjøre. Det er langt mindre humus i Trollavatnet enn i Langavatnet, noe relativt ferske målinger klart viser. 

Mykje hoggorm er observert i år.
Tiltak for å fjerna hoggorm

Hoggorm er freda og ein skal ikkje slå han i hel! Har ein hoggorm i nærleiken av hytta eller huset, må ein først finna ut kvifor han er der.

Hoggorm søkjer ofte område med tett vegetasjon, kratt, steingjerder og steinurer. Dersom ein har slikt på eigedommen sin, vil det hjelpa lite å slå i hel ormane; det vil berre komma nye. Fjern heller det som lokkar ormane til eigedommen. Det viktigaste av alt er å huska på at hoggorm ikkje ynskjer å ha noko med oss menneskje å gjera. Den vil helst vera i fred og er redd for oss. Klarer vi å ta omsyn til ormen er det mindre sjanse for at den blir tvungen til å bita. Hoggormen lever for det meste av smågnagarar og kan eta 25 vaksne mus gjennom sommaren.

Les meir her