Trovågen var på den tida eit sentralt knutepunkt. Attåt mølla var der skipsanløp for rutebåt og handelsstad med postopneri. Bjarne Dagsland fortalde at han som heilt ung i dei datar arbeidde på mølla der. Nattestider hausttider kom gjerne rutebåten med heller mykje kornsekker til mølla. Desse måtte han trilla inn åleine om natta, ungguten.

Minnest også ein gong
møtet ikkje blei før ut i august månad (veit ikkje kva grunnen var til det). Under møtet kom ein grågåsflokk fykande og skrattande over oss på veg nordanfrå og sørover i snøplogform. Så skifte den fremste plassen sin med den nest fremste, og stilte seg inn som sist i flokken, som dei plar gjera. Det tala så klårt til meg om å hjelpast åt vidare på livsvegen – på Himmelvegen. Når den

fremste trøytnar – det er tungt å fyka først – så vert ho avløyst av den neste. Og slik bytest dei om til dei når målet.

Med desse grågjæsene vart eg så levande minna om vårt livsløp mot Himmelen her på jorda. Korleis ein skal hjelpa einannan å nå målet. Instinktet har me i oss me óg. Ikkje vår blivande stad her – liksom på gjennomreis som nomadar mot vprt rette fedreland. Liksom grågjæsene avløyser einannan, likesom dei gamle Vikestøls gangarane som har overlete Himmelbodskapen vidare i slektene til oss nå, skal vi forkynna bodskapen Jesus ga til sine vidare frå slekt til slekt. Slik er det også med desse Vikestølsmøtene.