Eit ”Garizim” imellom Vik og Ølen
Og Bjoastrand og kyrkjesoknet Skjold
Han ville skipa til på Vikestølen,
Just her på denne vene sætervoll.

Kven av kven, som sagt – eg ikkje kjenner,
Men nemner namn på dei som stod bak -
Av kristne brør og Jesu-Kristi vener,
Med same syn og sans for Kristi sak.

Fyrst fire brør frå Espeland i Ølen,
Og det var Torbjørn, Osmund, Lars og Sjur.
Ja, særleg Osmund var på Vikestølen
Så visst som veret heldt, eg gjerne trur.

Frå Eikesdal i Vats, var Ole trottug,
Og Sjur frå Velde ganske viss å gå.
Så lenge helsa heldt og dei var hottug
Dei var på møteplassen jamt å sjå.

Hans P. Dommersnes frå Vikebygd, dei seier
Var med ei tid til sonen overtok,
Han Per som valde same veier
Ved bøn og song og ordet i Guds bok.

Frå Vikebygd – eg endå ein må nemna,
Og det var Helgesen, den gilde Hans.
Det lyder enn, at han – på desse stemna
Imellom lyden spreidde ljos og glans.

-Når det gjeld glorie og stemne-glansen
Ein ser og framfor seg så fjågt eit fjes:
Han dei til dagleg kalla ”Smea-Hansen,”
Men rette namn var Hans K. Dommersnes.

Han og var gudeleg og mykje godt i,
og stod i leiinga – med dåd og dygd,
Og møtte fram til han var over åtti -
Den lange vegen ifrå Vikebygd.