Eg for min del minnest så vel der etter eit møte i min ungdom: Det var eit songkor frå Vikebygd som song. Minnest Johannes Bertin Dommersnes, som seinare år var medlem i styret for Vikestølsmøtene, og som eg vart ilag med i militæret på Ulven i 1934. Dei song: "Jeg råde vil alle, i ungdommens dage at de uti tiden må tenke seg om, - - -" Dette vitnemålet fylgde meg heimatt, og har fylgt meg sidan.

Eit anna minne eg har frå eit Vikestølsmøte: Teksten for dagen var om mettinga av dei mange i Øydemarka med dei 5 byggbrøda og dei 2 småfiskane som småguten hadde med seg. Jesus fekk velsigna desse slik at det vart nok til fleire tusen, og så vart det samla opp mange korger etterpå av det som var att.

- Eg fekk liksom for meg å ha med heimatt noko av dette som var att som åndeleg niste frå øydestaden Vikestølen (-liksom den gongen før i Øydemarka). – Det er noko underleg for meg med Vikestølen. Eg har alltid hatt så lett for å halda plassen der samanlikna med Bergpreika Jesus heldt på fjellet. Det eg fekk med meg heimatt den gongen har fylgt meg sidan. Det var Nils Skrunes som hadde talen for dagen då.

Ole (Stølen) Eikesdal var med frå fyrst av med desse Vikestølsmøta. I eit intervju med Andreas Lundegård fortalde Andreas, som vel nå er eldstemann i Øvre Vats og tidlegare true Vikestølsmann, om Ole at han nytta hesteryggen som skyss til Vikestølen. Om det var siste gongen han var der, veit eg ikkje, men han ville ikkje vera med på siste møtet der på stølen, sa Andreas. Før han sette seg på hesteryggen heimatt så stilte han seg opp ved den store steinen det på stølen og song ei kjend salme. Og nytta songstemma si gjorde han óg.

Eg har eit levande songminne etter han Ola Stølen, og trur eg vil ta det med her: Etter det i trettiåra blei bygd bedehus i Blikrabygda så vart det sagt at det var ein samlingskrins i Øvre Vats, og me gjekk saman på dagsamlingane som då var. Me opp til Øvre Vats og dei ned hertil, så lenge dei gamle var samlingsleiarar.

Så var det ein sundag at Ole var med far heim til oss etter møtet. Det var vanleg det at dei var med heimom til eit kaffimåltid og ei drøsestund, før dei gjekk heimatt. Ole sat i gyngestolen heime i stova etter kaffien. Kva det då var samtalen kom inn på, veit eg ikkje, men Ole må visst ikkje ha tykt noko om det. Han sat der i gyngestolen, gynga noko litt, og byrja å nynna på ein kjend tone. Snart byrja han å syngja litt, og dei andre stemde i med songen.